Soos die verlede drie jare, het ek oor die onlangse vakansietyd ‘n paar dae se werk as vrywilliger by ‘n sentrum vir daklose mense gewerk, met Crisis. Ek skryf verlede jaar hieroor en elke keer laat my oor my ervaring nadink.

Hierdie keer erken ek sommige van dieselfde vrywilligers en gaste. Ons almal is nog een jaar ouer maar ek sien net baie meer ouer veel mense lyk. Een namiddag het ek en ‘n paar vrywilligers voetbal met ‘n jong hawelose man uit Oos-Europa gespeel in ‘n park naby die sentrum. Twee jonges, ‘n broer en suster, het saam met ons gespeel en ek moet sê hulle, veral die dogtertjie, so veel beter as ons. Ons het gesukkel om asem te haal wanneer ons speel maar hulle het kringe om ons hardloop en doele en doele aangeteken het! Dit was baie pret en dink soms vir wie al hierdie werk geörganiseerd is – die hawelose mense of die vrywilligers?

Ek waardeer baie die geleentheid om ‘n bietjite te doen wat hopelik ander mense sal help. Ek is ook gelukkig dat ek doen wat ek sê ekgaan doen. Dis maklik om te wil help, maar jy moet na die sentrum toe elke dag gaan en nie net in bed slaap tot laat nie. Te dikwels het ‘n die goeie voornemings maar maak ek niks. Dis goed om vriende daaroor te vertel sodat ons almal laat dink – en onthou – wat ons vir anders kan doen. Ek weet alreeds wat ek aanstaande Kerfess gaan maak.