Die ander dag staan ek en suip buite ‘n kroeg met ‘n vriend toe ek in die venster hierdie twee posseëls op ‘n plakkat sien. Dit was vreemd op hierdie twee posseëls by London School of Economics te sien maar jy vergeet soms dat stukkies tale op so veel overwagte verskillende maniere verskyn. Soms is jy vol hoop dat jy die taal sal vind en daar’s niks. Op ander kere kom jy op die taal wanneer jy dit nooit sou verwag het nie.

Herken iemand die dorpie naam op de poststempel, sê dit Klerksdorp?

‘n Paar dae vroëer het ek en ‘n vriend na ‘n Meetup gegaan vir mense wat vreemde tale wil oefen. Dis geen verrassing om te berig dat niemand Afrikaans gepraat het nie. Die mense wat die groep bestuur sê daar’s ‘n mens wat die taal ken, wat bywoon maar in my ervaring kom ek elke keer op dieselfde dag as hy weg is. My Suid-Afrikaanse vriend sê dat niemand buite Suid-Afrika die taal leer of wil praat en alhoewel ek hoop dat hy verkeerd is, weet ek hy is heel reg.

‘n Posseël in ‘n venster

Kan jy die poststempel herken?

Ek loop vandag in Parliament Square langsaam die Parliament om hierdie vlae te sien wat in die warm lug en son wapper. Hierdie merk die Konigin se amptelike verjaardag wat deur Trooping the Colour op die komende naweek gevier word.

Hierdie vlae is dié van die Britse Kroongebiede – Eiland Man, Jersey en Guernsey en die kleine eilande – en dié van die Britse Oorsee Gebiede – beide groepe is klein onafhanklike gebiede van Brittanje of die Kroon. Ek is presies die tipe oke wat hierdie toneel kom sien – die oudmodiese blou Britse vaandel met ‘n wapenskild of ‘n ander vreemde ontwerp wat min mense ken. Die toeriste stel geen belang nie maar hulle mis ‘n klein stukkie geskeidenis.

‘n Klassieke toeriste kiekie – die Elizabeth-toring en Big Ben staan in die agtergrond

Min bekende vlae word deur toeriste geïgnoreer

Volgende week gaan ek weer stem en hierdie keer in die algemene verkiesing. Ek voel geen entoesiasme nie want ek dink almal is nou gatvol weens hierdie is die derde keer in drie jare dat ons moet gaan stem. Hierdie keer voel mense nou meer gemotiveerd maar ek kan sê dat ek my vriende se optimisme deel neem nie. Party van hulle voorspel ‘n groot verandering, ‘n groot verrassing wat amper iets religieus of geestelik is. Jy besef dat ons almal nou net saam met ander mense soos onsself praat dus elke keer sê julle dieselfde dinge en stem saam, raak jy sterker in jou geloof. Ek is net moeg.

Okei so nou skryf ek my eie voorspelling. Ek dink ons gaan in 2017 twee algemense verkiesings sal hê en die huidige eerste miniser sal nie nog steeds die pos op die einde van die jaar hou nie. Ek het geen rede om hierdie te dink maar aangesien dat soveel mense ‘n fanstasie uitslag resultaat voorskryf so maak ek ook myne. Onthou dat ek hierdie op die eerste keer voorspel het. Dis juis ‘n jammer dat ek wed nooit.

Ek het per ongeluk ‘n kommentaar van ‘n ander leerder op die Kontak bladsy geskrap voordat ek jou boodskap gespaar het, so asseblief pos dit weer sodat ons kan gesels! Ek wou graag van jou hoor. Baie dankie.

Ek lees my blog en besef nou dat vir die eerste keer in tien jaar vergeet ek om vir ‘n hele maand te skryf, en verlede maand vier die blog sy tien jaar verjaardag. (So ja ek het die datum verander.) Ek het ‘n draft geskryf en toe besef dat dit baie vervelig was. Ek bedoel, ja dis interessant om jou eie verjaardag te vier, maar ek kan nie sê iemand wil lees nie. Dit lyk ‘n bietjie vreemd om jouself veels geluk met jou verjaardag te wens en raak nie saal of jy ‘n geskenk koop nie.

Al ‘n paar week nou lank leer ek Esperanto met Duolingo, waaroor ek geskryf het. Ek hou baie van die app en webblad en ja ek hou van die taal maar ek maak die Nommer Een Fout oor die aanleer van ‘n vreemde taal; ek praat nie met iemand nie. Nes met Afrikaans, vind ek geen mense wat Esperanto praat nie. Miskien is die waarder om te sê sonder om te soek vind jy nie.

Terselfdertyd skryf ek al my professionele ervaring om in te teken sodat ek ‘n gekwalifiseerde rekenmeester mag word. Ek onthou skaars al die werk wat ek gedoen het of wat ek geleer het. So ver in die verlede voel dit asof ek niks gemaak het nie. Op die oomblik by die werk moet ons aansoek vir ons eie werk doen want werk loop nou ‘n ontslag skema so skryf ek nog ‘n ander applikaise vorm; ek dink ek weet wat ek gedoen het. Persoonlik gee ek nie om as ek ontslag geword nie. Miskien sou dit goed wees om iets heeltemal nuuts te moet maak soos ons almal só droom.

Gevolglik het ek min vrye tyd vir die aanleer en oefening van ander tale. Kom November hopelik sal ek die tyd hê om hierop te fokus wanneer ek ook weer na België toe gaan met vriende vir ‘n musiekfees. Ek sien ‘n baie daarna uit. En dan kom Kersfees en ‘n nuwe jaar.