Die lente kom

Die mooi weer en die komende einde van hierdie inperking bedoel dat op die oomblik alles begin erg mooi voel. Ek werk nou al weke by die huis – vooraf was ek elke dag nog steeds na die kantoor – en dit verras my dat in die waarheid hou ek ‘n bietjie daarvan. Ek vertrek in die oggend om ‘n koop-en-loop tee te kry – dis belangrik om uit die huis te gaan as moontlik volgens die reëls – wat my optimisties laat voel. Maar terselfdertyd, moet ons die virus pasop.

Ek studeer nog steeds Nederlands op Duolingo, okei dis ‘n speletjie, en met elke les besef ek twee dinge. Een, die verskil tussen Afrikaans en Nederlands bestaan. Ja die soortgelykhede is sterk en blykbaar, maar verskille soos grammatika en woordeskat bedoel dat ek altyd iets nuuts leer. Twee, ek vra myself net hoe goed ek Afrikaans ken. Ek is trots op my kennis van Afrikaans en alles wat ek op my eie bestudeer het, maar wat foute erken ek nie?

Op die oomblik neem ek geen lesse op italki.com so kry ek geen oefening nie. Ek lees baie min en ek skryf amper so min. By die huis lees ek minder dan as ek op uit die huis gaan en ek hou baie daarvan om op die moltrein te lees. Maar nou sit en werk ek by die huis so wil ek in my vrye tyd ontspan. Ek wil nie die hele dag by my desk en dan sit en studeer.

Aan die begin van my studeer van Afrikaans, het ek Nederlandse lesse geneem. Gevolglik ken ek meer oor daardie taal en ek vermoed dit gee vir my die verkeerde geloof dat ek Nederlands erg goed ken en dat ander mense my sal verstaan. Dus hierdie keer sien ek die gaatjies in my kennis. En daardie feit is ‘n teleurstelling.

Die kwessie is dus, hoe goed kan ek word as ek Nederlands praat, wat is realisties? Ek studeer ‘n bietjie bel ander tale maar ek het a gebrek aan fokus. Sal ek net Nederlands as my derde taal kies? In die verlede was ek dikwels op vakansie in België en Nederland wat my aanmoediging gee om die taal te studeer. Dit raak nie saak hoe groot of nuttig ‘n taal is nie as jy wil studeer. Jy weet jy kan sekere tale in minder lande en geleenthede praat maar as ek nog ‘n taal bemeester dan sal die moeite werd wees. Die komende mooi weer en moontlike van oorsee reis in die toekoms sal miskien my aandring om Nederlands te studeer.

Hierdie maand studeer ek Nederlands

Aangesien dat ek nou by die huis moet werk, begin weer om Nederlands te studeer. Ja ek weet dat geen fokus het nie. Vooraf het en ‘n bietjie Noors gestudeer waarvan ek nie; soos baie van die Wes-Germaanse tale, kan ek bate maklik verstaan sonder om baie te studeer. Maar die probleem is dat ek ‘n gebrek aan fokus het. Ek kan nie a beslissings of kies maak nie want alles lyk soos ‘n goeie keus.

Hierdie keer sien ek sekere verskille tussen Afrikaans en Nederlands. Ek vermoed dat daar ‘n sterker Engekese invloed op Afrikaans is as dat ek vroeër gedink het. Ek vra ‘n vriend of jy sekere Nederlandse uitdrukkings in Afrikaans sê en hy beantwoord nee. Byvoorbeeld, in Nederlands kan jy sê, “wat voor hond heb je?”, maar jy kan nie dieselfde in Afrikaans sê nie.

In Nederlands kan jy ook sê, “hij mag van zijn moeder fietsrijden” maar weer mag jy nie in Afrikaans nie. Daar’s veel ander voorbeelde, natuurlik, wat hoe anders die twee tale is. Dit lyk my, tensy ek heeltemal verkeerd is (ek vermoed ja), het Engels ‘n sterker invloed Afrikaans as wat mense glo.

Vir my is dit belangrik om hierdie verskille te ken. In België of Nederland kan ek met ander mense ‘n bietjie gesels maar ek vergeet dat ek heeltemal verstaanbaar is nie. Ja ek is ‘n bietjie teleurgesteld as ek in Engels moet gesels en dat ek nie vlot praat nie, maar dit gee vir my die motivering om Nederlands te studeer. Ja niemand weet wanneer hulle weer oorsee mag gaan nie. Ons almal in ons lande en huise bly totdat ons die entstof kry. Ek dink dat ons nie hierdie jaar weg sal gaan nie en miskien moet ons ook tot aanstaande jaar wag voordat ons toegelaat sal word om ander lande te besoek. Die uitdaging is om die vrye tyd hierdie jaar te gebruik om te studeer en te leer.

Die laaste lesse op italki van hierdie jaar

Na omtrent ses maande het ek uiteindelik die laaste twee lesse van my huidige bondel lesse op italki gehad. Weens werk is ek nou meer besig as ek was aan die begin van die pandemie en gevolglik het ek nie meer lesse bespreek nie.

Ek het amper niks al maande lank gestudeer nie. Ek het skaars enigiets gelees nie en ek het baie min gepraat; okei ek het met by amper niemand gekuier nie.

Ek weet wel dat as ek met eerste taal sprekers praat sukkel ek om hul gesproke Afrikaans te verstaan. Miskien ken ek nie genoeg woordeskat nie of probeer ek om te praat verder as my kennis sal my laat. Hoe ‘n mens besluit watter woordeskat hulle sou leer, weet ek nie. Ek weet dat die belangrikste ding is om te lees, en lees oor die onderwerpe waaroor jy wil praat – soos jouself!

Die ander probleem is hoe mense praat. Daar’s veel meer leerbronne vir die “groter” of meer populêre tale. Jy kan veel maklik oudio en video’s ensovoorts vind, en veel meer sprekers ontmoet. Afrikaans is te klein en te area spesifiek sodat die ewige sukkel om kontak met belangstellendes te maak, bestaan.

Nadat so veel jare vra ek myself net hoe goed kan ek praat. Alles is ‘n illusie en as ek kyk die video’s van die poligitte se “drie maand uitdaging” sê die leerder gewoonlik aan die einde dat hulle nou tot B1 praat, en dan dink dat ek niks in meer as twintig jare amper geen verder vooruitgang gemaak het nie.

Ek gaan nie opgee nie – ek het genoeg geld op die taal gespandeer – maar ek is onseker of ek ooit veel beter sal word nie. Ek sal net ‘n nuwe idee van ‘n doel of eindpunt – of goed – moet kry.

Nou voel dit dat die winter kom

Dis nie genoeg dat ons tydens ‘n pandemie leef nie want nou kom die winter met die koue weer, die gebrek aan son en nogsteeds mag ons baie min maak, Aanstaande week mag ons ‘n bietjie meer maak soos gaan na restaurants of gaan na die inwinkels maar beperkings gaan bly.

‘n Paar week gelede – voor die huidige beperkings – het ek met maatjies na ‘n Suid-Afrikaanse kroeg in suid-wes Londen toe gegaan. Ek vind geen anders in Londen nou, wat ‘n groot jammer is so wil ek terug gaan so gou soos moontlik om daai smakklike kos te geniet.

Maar stukkie goeie nuus is dat donderdag gaan ek die Arsenal kyk wanner hulle speel teen SK Rapid Wien. Ek is gelukkuig om ‘n kaartjie te kon kry en ek is baie opgewond. Ja ek gaan op my eie, sal op my eie sit en sal nie met ander kykers gesels nie – ek gee om nie; ek mag bier suip terug in die stadion. Laat ons sien hoe alles uitwerk.

Hierdie pandemie bedoel dat ek my gewoonlike planne vir Kersfees moet verander. Ek het op baie verskillende kere geskryf oor hoe ek met Crisis as vrywilliger werk. Ek hou baie van hierdie werk. Ja, dit laat my goed lyk soos ek dikwels lag. Die ernigste punt is dat ek glo dat hierdie werk van Crisis baie belangrik is en dat dit soveel help aan soveel mense gee. Ongelukkig hierdie jaar, moet die planne verander geword het en ek kan nie soos vrywilliger werk nie weens die pandemie. Ek verstaan die redes hoekom Crisis verskillende versorgmatreëls moet neem. Altyd op die strate sien ek meer en meer mense wat haweloos is, wat in tents slaap, en wat vir geld bedel. En nou dat die weer kouer raak en die pandemic nogsteeds aansteeklik is, as ek met ‘n koppie tee verby loop, sal ek uit vind hoe ek kan ondersteun Crisis.

Daar kom ‘n inperking

So dit lyk nou dat ons ‘n ander inperking gaan hê wat binnekort sal begin en duur vir mintens ‘n maand. Dis nie ‘n verassing nie en na my mening is dit die regte beslissing, maar ek is beslis nie ‘n medikus nie so hang ek af van die raad van die foendis. Ek is ook nie dié oke wat glo dat hy beter ken weens hy ‘n bietjie aanlyn gelees het nie. Niemand wil ‘n inperking hê nie, maar dit voel dat dit reg is.

Ek het geen Afrikaans al drie maande lank gestudeer nie; geen lesse, geen lees, geen skryf nie. Ek verloor entoesiasme maklik maar ek glo die rede is dat ek feitlik ‘n bietjie ekstrovert is (as ek moet kies) dus raak ek moeg nadat ‘n paar weke of maande as ek nie genoeg verbetering en vordering sien nie en ek wil dan iets nuuts soek. (Ek dink introverts verloor hul entoesiasme weens amper dieselfde redes so weet ons dat ons almal – die twee kampe – hieraan ly.)

As jy in ‘n kantoor werk – of het daarby gewerk voor die huidige situasie – of as jy die aanlynse taalleer gemeensksp volg, weet jy die kwessie oor ekstrovertie en introvertie. Dit lyk nou dat die groot meerderheid hulself as ‘n introvert beskou en dat dit ‘n tipe “super magte” beskryf word. Persoonlik stem ek nie saam nie want dit voel asof dit ‘n manier is om lid van ‘n klub te word, wat aan die regte kant is, sonder om ‘n wetenskaplike verstandig of bevestiging te gehad hê nie. Die lys beskrywings oor beide, wat jy aanlyn vind, is net pop joernalistiek. Almal het kenmerke van altwee kante. So ek besluit om myself as ekstrovert te beskou want dit die baie minder populêre kant is. As jy hardwerkende of lui is, is dit net so belangrik maar niemand wil trots sê hulle is baie lui nie of vermy hard werk.Soos Johan Cruijff gesê het, “Elk nadeel heb zijn voordeel”. Jy moet net kies hoe om dit te interpreteer.

Ek weet dat ek entoesiasties is om te praat en om sprekers te vind. Ek wil net praat en oefen en leer van ander mense. Maar ek waardeer baie dat die egte super magte is om te lees. Ek moet so entoesiasties wees om te lees en om te studeer, soos om te praat. Die gewoonte om elk dag te studeer is ‘n egte kundigheid. Daarna volg alles.

Dis somertyd voel nou so ver verby

Ten spyte van die wêreld-wyd pandemie hierdie jaar, was hierdie somer so baie mooi. Hier in Londen het die son amper elke dag geskyn, die weer was lekker warm en die lug was helder. ‘n Mens sou vergeet het dat ons besig was om tydens ‘n gevaarlike virus te lewe wat soveel mense se lewes geëis het en dat soveel mense hulself sonder werk nou vind. Die strate en stede was nog steeds taamlik leeg. Soos ek vroeër geskryf het, het dit soos ‘n ware voorreg om na die kroeg te kan gaan of om by jou maatjies te kuier.

Verlede week het alles begin verander. Dit raak nou meer merkbaar koud, dit reën af en toe en jy weer jy moet jou klere verander. Dis ‘n groot jammer want ek het nie oorsee gegaan nie en ek het soveel planne en idees oor nuwe plekke wat ek wil ontdek. Ek kyk na die kaartboek – ek hou baie van kaarte – en sien soveel lande vol mense en vreemde tale wat ek wil ervaar.

So ek vra vir myself, wat het ek hierdie jaar gemaak? Tydens die inperking was ek vol idees en ek het lesse in Afrikaans op italki.com geneem, maar nou raak ek meer en mer besig by die werk sodat ek geen lesse al maande lank geneem het nie. Ek moet hierdie reg maak want sonder lesse, studeer ek nie. Ek is altyd van plan om na ander tale te kyk – tans studeer ek Noors op Duolingo, wat ‘n lekker taal is – so het ek nodig altyd meer en meer motiveering of redes om weer na die boeke, notaboeke en penne te keer. Weens die aankomende winter, klink hierdie soos ‘n lekker ontsnap, veral as ons nie makklik na die kroeg of ‘n restaurant mag gaan nie.

Die vakansietyd

Na my mening, vandag is die einde van die somer en nou loop ons stadig tot Kersfees sonder, in Brittanje, enige meer openbare vakansies. Die hoop van die somer en die moonlikheid van mooi weer is verby en alles sal nou net donkerder, kouder en minder pret raak – en ek praat nie oor koronavirus nie. Vandag was ek van plan om na die Noting Hill Carnival toe te gaan, soos elke jaar, maar dit is gekanselleer en ons almal voel ‘n bietjie gatvol.

Ek het ‘n week se verlof geneem en saam met my girlfriend het ek lekker in Londen gekuier en ook gery na Margate, ‘n kusdorpie in Kent, waar ons op die strand gesit het en in die water geloop het. Ja dit was baie mooi om buite Londen vir ‘n dag te kan reis. Ek het planne gehad om hierdie jaar oorsee te gaan en ek het baie gehou om te dink, waarheen wil ek gaan. Nou, is ek onseker of mense sal toegelaat wees om volgende jaar op somer vakansie te gaan. Ons hope vir 2021 sal waarskynlik tot niks kom nie.

Ons maak planne vir die res van die jaar maar ek vermoed dat die enigste ding wat ons sal kan doen, is om Engelse dorpies te besoek. Die restaurants, kroeë, winkels is nogsteeds leeg maar ek weet nie waar die mense is nie. Bly veilig en gesond, dis al wat ons wil doen.

Ek kom nou tot die einde van die maand sonder om enigiets te geskryf het

Soos jy weet (okei ek weet niemand lees nie) maar ek maak seker altyd dat ek ten minstens een nuwe pos elke maand skryf. Dis ‘n bietjie dissipline vir my om myself fris te hou. So wat’s nuut? Die werkplek raak nou meer besig en daar’s baie veel meer mense op strate en in die stad. Die kroeë en restaurants maak ook nou oop, maar jy moet ‘n sosiale afstand hou. Eintlik ek hou nou baie meer van kroeë as in die verlede en die atmosfeer is lekker en vriendelik. Jy voel soos belangrike gaste in ‘n geheime klub wat mag ingaan en jou oude lewe weer ervaar.

Ek het nie ‘n Afrikaans les al ‘n paar week lank geboek nie. Een rede is dat ek elke dag na die kantoor toe gaan en gewoonlik is ek te gelukkig om by die kantoor tot laat te bly want die waarheid is, is daar baie min anders in my vrye tyd te maak. Dus kom ek laat terug by duie huis en te laat vir ‘n les.

Op die ander kant het ek onlangs ‘n paar vriende gaan sien en ek het ‘n bietjie Afrikaans gesels met ‘n vriend se vrou. Sy sê dat deesdae praat sy amper geen Afrikaans nie sodat nou ek soos ‘n gesoekde man voel want ek gryp elke geleentheid om te praat. Ek was ook in ‘n kroeg onlangs en ek hoor dat die eienaar ‘n Suid-Afrikaner is so het ek nou ‘n rede om terug te gaan om ‘n gesprek aan te knoop. Daar is altyd ‘n geleentheid as jy soek om die Suid-Afrikaanse bende in te sypel.

Nou kom die vakensie nader en ek sal ‘n bietjie verlof neem. Wat kan ek hierdie jaar doen? Ek was van plan om môre na ‘n musiekfees in België by te woon wat natuurlik uitgestel is. Ek voel dis baie onverantwoordelik om oorsee te gaan tydens ‘n pandemie. Wil mense jou verwelkom? Ek meen nie dat mense in die buiteland sal jou onwelkom laat voel nie, maar die aansteeklikheid koers daal en verhoog en ons moet ons eie and almal ander se veiligheid oorweeg. Nee, ek dink hierdie jaar moet ek Engeland gaan leer ken en ek het minder entoesiasme vir hierdie beslissing as die verlange om op die trein deur baie verskillende Europese lande te rondswerf.

Ek is van plan om ‘n Afrikaanse dag te hou. Die idee is op een Saterdag net Afrikaans te praat. Neem lesse op italki, praat met Afrikaanse vriende op Skype of in die kroeg, kyk Afrikaanse video’s en flieks ensovoorts. Ek vermoed ek sal die hele dag spandeer sonder om met iemand anders uit te hang.

Ek het ook baie van hierdie video deur Lindie Botes gehou, If I’m a polyglot, why are my videos in English?. Daar’s min goeie Afrikaanse video’s wat makklik is om te volg soos hierdie een – afrikaans.com is ook baie goed – en ek hou baie van die vraag, hoekom praat soveel leerders of poliglotte in Engels op YouTube video’s oor wat hulle studeer en nie praat in die vreemde taal homself nie? (Ek het reg verstaan, nè?)

Ek wil geïnspireerd en gemotiveerd word deur hul pogings en ek soek goede wat makklik is te verstane. Om oor die boeke en oefeninge te lees lyk my minder interessant. Skryf ‘n blog en oefen die taal asseblief! Okei soos jy weet, gaan niemand ooit jou blog lees nie maar as jy net een leerder kry dan sien jy die impak ja maak – of soos ek vir myself vertel elke keer dat ek skryf.

Die inperking verdwyn

Ek kan skaars April of Mei reg onthou, maar ek weet dat alles stil en leeg was. Ek het op die moltrein gery en op die paaie gestap op pad werk toe en ek was amper die enigste persoon in die area. Die beroemde toeriste aantreklikhede het niemand gelok en al die winkels was toe. Dit het taamlik mooi gevoel, om die natuur te kan hoor en die lug was skoon.

Nou almal lyk gatvol en gee nie om oor die beperkings nie. Ons mag nou weer sekere dinge doen soos nie-noodsaaklike inkopies doen en die kroeë sal jou koop-en-loop biers laat kry. Die strate is baie meer besig en alhoewel ‘n mens moet ‘n masker op die openbare vervoer dra, dit lyk nie so veel as anders as in die verlede. Ek kyk voetbal op die televisie, uiteindelik. Goed nè?

Ek het twee nuwe podgooie gevind wat aan Suid-Afrika betref. Die een in Engels is True Crime South Africa, wat Suid-Afrikaanse misdaad verhaal en ek het reeds oor ‘n klompie sake gelees. Die ander is Die Afrikaner Expat Podcast, wat uit Ierland uitgesaai word. Dit gee raad aan mense wat van plan is om te emigreer. Die onderwerp is nie toepaslik aan my nie maar ek verstaan die episode baie maklik en die luister oefening help my baie.

Dis al my nuus vir nou.

Ek begin baie van die inperking hou

Ek sit nou op my sofa et skryf op my rekenaar vroeg in die oggend want op die oomblik, soos almal, ek werk nie die gewone ure wat ons almal in die verlede gewerk het nie. Die dae van ‘n lang reis na die werk op trein vol ander werker voel ‘n baie vreemd idee. Ons het só al jare lank gedoen en nou gaan net ek en ‘n klein aantal ander mense. Die treine is leeg en ek verkies om op die trein bo grond as op die moltrein te ry as moontlik sodat die son kan voel en kyk uit die vensters uit. Die waarheid is, dis mooi.

By die huis het my lewe ook begin verander. Ek kyk amper nooit die televisie nie. Okei, nou kyk ek video’s op YouTube – óf oor hoe om die kitaar te speel óf oor ware misdaad/true crime (my meisie hou daarvan ook) – maar ek kyk nie die boxsets en reeks waaroor almal nou praat nie. Ek luister baie podgooie oor politiek, voetbal (maar niemand speel deesdae nie, natuurlik), ware misdaad ensovoorts.

Ek hou daarvan om te kok en te leer die nuwe resepte en ek eet veel beter nou as voorheen. Ek inoefen by die huis elk dag en ek verloor gewig taamlik maklik. Ek voel gesond en ek slaap baie goeie elke aand. Hoekom is ek so anders as meeste mense?

Noudat ek genoeg tyd het (of miskien, gebruik ek die tyd beter), begin ek weer my kitaar speel. Ek het hom nege-en-twintig jare gelede gekoop as tiener en ek het baie van speel gehou. Ek het lesse vir beide die klassieke kitaar en elektriese kitaar geneem maar die waarheid is dat ek die klassieke kitaar beter gespeel het. En toe het ek na universiteit toe gegaan en het die klassieke kitaar ophou speel vir die gewone redes dat ‘n tiener noem, soos luiheid en geld. Ek is spyt daarvoor.

Ek besef nou ná jare van werk dat die mens die mees suksesvol is, of die mees bekwaam is, is dié wat nooit opgehou het nie. Dit raak nie saak nie of jy nie die beste is op sekere vlakte of ouderdomme in jou lewe nie. Dis net belangrik dat jy aanhou speel, probeer en oefen; laat dat die ander mens eerder sal ophou.

Ek kyk nou video’s en skryf aantekenings oor musiek en speelstyl, maar tans is dit moeilik. Al jare lank het ek skaars gespeel nie sodat alles wat geken het, help net ‘n bietjie. Ek speel baie sleg, die geluid is verskriklik en k maak baie foute. Maar as ek elke dag ‘n bietjie (of baie) speek sal seker verbeter so is dit nou my plan.

Ek maak nou dieselfde plan met tale. Ek is meer georganiseerd (nie genoeg, maar net meer) en probeer om elke dag ‘n bietjie meer te leer. Die probleem is soos altyd my gebrek aan fokus. Ek neem ‘n Afrikaanse les elke week en ons praat baie. Ek wil ook my Esperanto oefen wat ek op CEFR B1 vlak praat. Ek leer ‘n bietjie Frans en ek onthou baie wat ek op skool geleer het. Ek wil ook ‘n bietjie Albanees leer – daar’s geen rede daarvoor. Maar die probleem is, maak ek altyd net dieselfde oefeninge sonder om in ‘n meer slim manier te studeer. Hoe stoot ek myself elke keer? Soos mense sê, die reis is meer belangrik as die eindpunt.

Hoe kom ons reg met die inperking?

Ek onthou nie wanneer die inperking begin het nie, maar dit voel asof ons al weke lank by die huis moes bly. Ek is gelukkig want ek gaan nog steeds na die kantoor want ek is glo ‘n noodsaaklike werker; my werk al meer as twee maande lank betref aan die regering se pogings om koronaviruspandemie in te sluit maar ek wil klaar maak dat ek seker nie ‘n wekenskaplike of medici is nie!

Ek loop werk toe verby die paleis

Ek loop werk toe verby Buckingham-paleis

Ek moet op die moltrein en trein ry om kantoor toe te kom en alles is baie stil. Daar is amper geen ander reisigers nie maar aan die ander kant is daar baie hawelose mense wat vir kleingeld bedel. Hierdie mense ly baie aan die feit dat die stad heeltemal stil is.

As ek by die huis bly persoonlik voel ek kalm en gelukkig. Ek speel met my katte en sit en luister na potgooie of kyk video’s op YouTube, veral oor tale. Ek kyk nou bake selde die televisie en ek skaars drink alkohol. Ander mense skryf aan mekaar wat nie al lank tyd praat nite. Ek skakel familielede en begin ek gesels op Skype of Zoom en sovoorts. Hierdie is heeltemal anders as gewoonlik. Ek vermy om video-oproepe te maak want dis nie hoe ek lewe nie tensy vir om ‘n les op italki.com te maak. Ek het ook ‘n e-pos van ‘n Afrikaans outjie in Londen ontvang so sal ons ‘n plan maak om te gesels.

Reeds hierdie week het ek drie gesprekke op Skype – een in Afrikaans en twee in Esperanto – met mense wat in ander lande en ander vastelande bly. Ja, ek hou baie daarvan. Die tegnologie kan ‘n groot verskil maak so dis net ‘n kwessie oor ‘n mens se eie gesindheid en gedrag. Ek wil nou meer hiervan maak. Ek lees die avonture van Kuifie in Afrikaans wat baie pret is. Ek besit alle boeke behalwe die eerste twee, wat nie weer uitgegee is nie en van die temas lyk nou oudmodies, so al wat ek kan sê is dat hulle maklik is te lese en die verhale is genietbaar.

Ek voel dat hierdie stiller lewe – miskien net tydelik – is baie mooi. Naby my huis is die paaie leeg en mense sit af en toe buite die voordeur om te rook of om ‘n koffie te drink maar amper almal vrywillig luister na die raad om twee meter se afstand van mekaar te hou.

Aan die ander kant, ken ek baie mense wat tans nie mag werk en geld verdien nie en wat nie die huis verlaat nie. Vir hulle is hierdie pandemie ‘n groot risiko. As ek oor die toekoms kwel, dan weet ek nie hoe hulle die onsekerheid hanteer nie. Die toekoms sal nie soos die verlede kyk nie. Die nou ons beurt om te beslis wat sal plaasvind en hoe ons alles anders wil maak. Vir nou waardeer ek die geleentheid om te peins en leer dinge wat my interesseer.

Wat maak ons hier nou?

Soos amper elk ander Londenaar sit ek by die huis en dink oor die jaar en waaroor ek in die komende maande sal kan maak. Vanweë die huidige siekte situasie met covid-19, mag ons amper niks maak nie. Ja, ek is gesond en ek het werk en ek word betaal dus het ek in die waarheid niks waaroor ek mag kla nie behalwe die feit dat hier in Londen is amper alles geslote.

My werk betref ‘n bietjie aan die huidige situasie maar ek vermoed dat baie mense ook hul werk só kan beskryf, alhoewel ek moet na die kantoor gaan. Die openbare vervoerdiens en die paaie is leeg. Dus moet ek planne maak oor wat ek gaan doen by die huis wanneer ek mag niks anders maak nie.

Ek het verlede maand ‘n les op italki geneem het en ek moet meer kry. Ek her vir die onderwyser gesê dat wil hê dat iemand my geskriftes sal proeflees en ek skryf nou ‘n paar kort artikels vir Wikipedia.

Ek lees tans Oor krygers, korrelkoppe en konkelaars: Ongewone verhale uit ons verlede, wat ek baie geniet. Dis seker ‘n groot uitdaging om ‘n ander hele boek in Afrikaans te lees. Soos veel ander leerders, moet ek aanvaar dat ek nie alle die nuwe woorde kan leer nie. Ek het nie genoeg tyd om altyd na die woordeboek te verwys nie, maar die belangrikste saak is om die sin te volg en moenie probeer om alles perfek te verstaan nie. Ek is nie alleen om hiermee te sukkel.

Die boek homself laat my na die uitstekende Rogues, Rebels and Runaways: Eighteenth Century Cape Characters herinner. Seker hierdie tipe boeke betref hoofsaaklik aan die lewes van blankes of Europese reisigers en matrose, en dan betref ‘n bietjie aan dié wat verband aan die Nederlandse setlaars is, soos die slawe uit Afrika-lande of Oos-Asië en gemeenskappe wat van die Nederlandse beheersing afhang.

By die huis wil my twee katte op my skoot sit en slaap so ek dink hulle is bly om te hê dat ek by die huis is. Miskien is hierdie die grootste probleem vir my; ek is gelukkig om op die sofa te sit en om televisie te kyk of na podgooie te luister met my katte sonder om te studeer. Vir my dikwels is die bron van onaktiwiteit om twee katte te besit. Dit laat my veel verskonings maak wanneer ek is net lui.

Dave en Frank

Dave en Frank

‘n Ander les op italki

Vandag neem ek ‘n ander les in Afrikaans op italki.com nadat ek ‘n boodskap op hierdie blog ontvang van ‘n poliglot in België. Die baie selde dat mense ‘n opmerking skryf want niemand nou skryf opmerkings nie (ek klink soos die Unabomber as ek kla oor die impak van moderne tegnologie op mense! Ja, ek kyk ook daardie programme op Netflix) en dit gee vir my ‘n bietjie meer motivering om te studeer.

Ek het geskryf dat ek op twee ander kere lesse op italki geboek het maar toe raak ek besig met ander dinge en ek reël geen meer lesse nie; ek ly aan ‘n gebrek aan fokus. Ek het die les baie geniet, veral want ek kry so min geleentheid om te praat. Alhoewel ek al lank tyd die taal studeer, maak ek nog steeds foute wat ek wou ek aan die begin reg gekry het, maar aangesien ek geen doelwit het om te leer nie – byvoorbeeld skryf ek geen eksamens en het geen werk vereiste nie – bly die taal nog ‘n stokperdjie. Dis altyd veel moeiliker om ‘n poging to maak as dit nie nodig is nie, maar ek voel baie gelukkig dat ek weer ‘n gesprek in Afrikaans kon hou.

In ander nuus, het ek uiteindelik die Linguaphone Afrikaans Course op eBay gekoop. In die 1990s was hierdie kursus dié wat jy wou koop. Ongelukkig destyds moes jy omtrent £230 betaal en onthou dat torrents aanlyn was nie beskikbaar nie; aand die ander kant het ek nooit torrents aanlyn gevind nie, dus toe ek item op verkoop vind, koop ek dit onmiddellik. Die enigste probleem is dat het geen kassetspeler nie so moet ek een koop voordat ek kan luister en nou moet ek een koop. Wie gebruik kassette deesdae?

Nuwe jaar en nuwe tegnologie

Onlangs moes ek ‘n nuwe skootrekenaar koop want myne was so oud en so stadig dat ek sukkel om hom te gebruik. Letterlik, wag ek tientalle sekonde of langer totdat ek amper enigiets daarop kan maak, en ek is nie die tipe outjie wat baie daarop wil maak nie.

Die ander ding is, weet ek amper niks oor rekenaars of teknologie nie en terselfdertyd stel ek baie min belang daarin. Okei, ek lees oor teknologie maar ek verstaan dit nie en dan moet vir al my vriende vra om alles te verduidelik. Ek het nie die beste selfone of rekenaars nodig nie dus wil ek nie te veel betaal nie aangesien dat al wat ek doen is om webblaaie te lees en om ‘n bietjie te skryf. Vra vriende vir raad en hulle sê jy moet seker maak om hieride of daardie vermöe te kry en dus hoe meer jy nodig het hoe meer jy gaan betaal. Ek bedoel, hulle is nie fout nie, maar is dit redelik noodsaaklik?

‘n Paar maande gelede het ek ‘n Nokia Android selfoon gekoop want ek is oud en ek was lief vir Nokia fone in die verlede. Hy was nie duur nie en vir my vereiste – ‘n uitbreidbare geheue en ‘n groot skerm – doen hy alles wat ek wil hê. Ek voel soos die cool outjie met die old skool foon.

Toe ek verlede jaar deur die vormalige Joego-Slawïe gery het, het my vriend ‘n Chromebook saamgebring sodat hy tog kon werk. Ek was baie afwysend daaroor want ek het amper niks oor Chromebook geken nie en ja ek verkies Windows rekenaars. Onlangs het ek vir hom só erken en hy sê dat hy ook afwysend was totdat net een week voordat hy dit gekoop het. Hoe ouer jy raak, hoe onkundig jy bly.

So ja ek het ‘n Chromebook gekoop wat middelvlak is en nie duur is nie. Dit lyk mooi en dis snel en dis ligte en is perfek vir my. As ek in ‘n koffiehuis is, sien ek baie mense wat op ‘n tafel sit (dikwels met al hul goede oor die tafel versprei sodat niemand anders by die tafel met ‘n koffie kan sit nie) met ‘n skootrekenaar wat wil hê dat hulle besig verskyn – en gewoonlik skryf hulle net op sosiale media en skryf nie die nuwe Great America Novel nie. Moenie soos hy of sy wees nie; respekteer die barista wat van veel kliënte afhang en koop nog ‘n ander koffie en danish elk uur!

So wat dink ek oor Chromebook? Daar is baie video resensies op YouTube wat deur tegnologie kenners uitgesaai maar vir my – en ek vermoed soos veel mense – dit lyk my dat hulle alles ken oor wat die beste is, maar nie so veel oor die gemiddelde gebruiker se vereistes nie. Ek wou nie meer as £300 wil spandeer nie dus moenie sê vir my dat as ek ‘n ekstra £100 kan bekostig kan ek ‘n rekenaar kry wat selfs beter is nie. Ek weet tans dat as ek ekstra ‘n paar dae langer gewag het, kon ek iets beter en goedkoper in die verkope gekry het maar dit is soos altyd die weg met tegnologie.

Ek is baie gelukkig met my aankoop. Dit fungeer baie goed en doen alles wat ek wil hê. Chrome OS is anders as Microsoft Windows maar die verskille tussen die twee bedryfstelsels (of die ander bedryfstelsels) voel nie so groot soos dié wat ek verwag het nie. Seker sonder ‘n internet verbinding kan ek minder doen, maar deesdae kan ‘n mens aanlyn orals wees. Waarskynlik as ek die gids lees sal ek dan selfs meer kan doen en een dag miskien sal ek só doen.

Vir nou sit ek op my sofa en kyk Netflix en lees die internet soos die meerderheid van mense en ek weet ek het ‘n beslissing gemaak wat feitlik nie ‘n groot saak is nie. En ook, ek het ‘n baie goeie skootrekenaar by die werk wat ek gebruik.

‘n Week se werk met Crisis

In hierdie vakansietyd het ek weer met Crisis as ‘n gewek wat ek baie geniet het. Hierdie was die sesde jaar dat ek met hulle gewerk het so het ek ‘n rede elke jaar om by my eie te bly en ek kan nie by die familie gaan kuier nie.

So wat maak ‘n algemene vrywilliger? Ek hou van die feit dat ek geen verantwoordlikheid het nie; wat ek bedoel is dat ek nie beslissings moet maak nie. Ek is vertel wat nodig is en doen ek dit. Dikwels sit ek by ‘n deur met ‘n ander vrwyilliger of maak ek skoon die waskamer of wag ek buite by ‘n hek in die buitelug. Okei, dit klink nie belangrik nie maar sonder die algemene vrywilligers en hierdie tipe werk kan ons nie die verskeidenheid dienste vir die hawelose mense – die gaste – gee nie.

Ek wil nie te veel oor die gaste sê nie weens hul privaatheid ensovoorts, maar ek erken veel gaste van die vorige kere toe ek by die sentrum gewerk het. Dit is natuurlik traurig dat hulle elke jaar die dienste kom neem. Jy hoop dat hulle die noodsaaklike help kan kry om hul lewes te verbeter. Jy gesels ‘n bietjie met hulle en luister na hulle en jy weet dat vir baie mense is hierdie die enigste keer in die hele jaar dat mense na hulle luister.

Dié waarvan ek die mees hou, is om met ander vrywilligers te gesels en om oor hulle te leer. Die vriendskap en geselskap is belangrik vir my. As ek op my eie bly terwyl almal anders by hul families kuier speel hierdie mense ‘n baie belangrike rol vir my. Soms vra ek myself of die hele doel van die week is om ‘n week vol aktiwiteite vir mense soos ek te verskaf voordat ons in Januarie terug na die werk moet gaan.