By die werk is ek lid van ‘n netwerk van taalliefhebbers en leerders by die werk, wat elk week ‘n aanlynse vergadering en lesing hou. Ek sien baie elk week daarna uit en die lys gaste is indrukwekkend en insiggewend – ‘n ambassadeur, ‘n Vlaamse politikus, ‘n joernalis en kenner oor Rusland. Ek is glo die enigste lid wat Afrikaans praat – ek het die organiseerders gevra – en ook niemand berig dat hulle Esperanto praat nie.

Tydens een lesing praat twee lede, wat nie Engels as moedertaal praat, het die ou cliché gesê dat buitelanders beter Engels as die Engels praat en dat hulle die Engels van hul Engelstalige kollegas moet korrigeer.

Hierdie twee gedagtes pla my baie. Op die een kant en as jarelang leerder van ‘n vreemde taal, weet ek die verskil tussen boek taal en die taal wat ons elke dag in ons lewes praat. Ek hou baie van dié ou woorde wat deesdae deur Engelse woorde (die anglisisme) verplaas is. Die korrekte grammatika is baie pret om te leer en te sê, maar ek weet dat hierdie baie oudmodies laat klink. Dis mos te formeel vir die straat of sosiale media. Maar die idee dat ek beter Afrikaans kan praat, vanweë hierdie voorkeure, is belaglik.

Die tweede idee is omstrede, dat jy ander mense se taal mag of moet korrigeer. Taal laat ons onsself uitdruk. Dit dui aan ons lewe, ons verhaal en ons agtergrond, ons sosiale klas (en as ons oor Brittanje praat, betref alles aan klas!) ensovoorts. Wanneer mag jy mense korrigeer? Almal glo dat hulle gelyk het en dus sal die ander mense (wat gekorrigeerd word) jou hulp waardeer. By die werk moet ons altyd ander mense se skrywes redigeer en verander so in hierdie konteks verstaan ek soms, maar konteks is alles – en jou idee van verfynde taal is meer belangrik as iemand ander se taal gebruik. Maar gesproke taal is heilig, veral variente (ek verkies meestal hierdie beskrywing bo dialekte) en aksent.

Dit herinner my aan die raad vir mense (gewoonlik sprekers van groot, Westerse tale and dikwels Engels) wat baie klein, inheemse of uitstorvende tale (soos die inheemse Australiese of Noord-Amerikaanse tale) wil leer. Dikwels waardeer nie die moedertaal spekers hierdie nuwe leerders nie. Dis weens ‘n neiging van sommige leerders om hulself te gedrag asof hulle die wagters en redders van die taal is, wat dit beter ken. Geen vergelyking is honderd persent dieselfde. Dit kan nooit wees nie. Ek ervaar soms hiedie met Afrikaans dus leer ek om te verswyg. Selfs sonder om te kultuur tot ‘n hoë vlak te ken, behoort die taal aan almal, insluitend leerders wat groot bydrae maak, maar vir moedertaal sprekers speel hul taal so ‘n baie belangrike rol aan hul identiteit.

Ek is van plan om ‘n paar lesse op iTalki te koop want ek praat al byna een jaar lank geen Afrikaans nie, maar vir nou studeer ek Nederlands.

Die vakansietyd kom nader en ek sien baie daarna uit. Hierdie jaar, nes verlede jaar, werk ek so baie dat ek amper geen verlof neem nie. Die weer is some mooi en warm en die verwydering van die sosiale beperkings.

Aan die een kant, laat dit my goed by die werk lyk. Dis vreemd om te berig dat ek nou my werk baie geniet. Omdat ek deur die hele pandemic in die kantoor bly werk het, geniet ek die stilheid en die feit dat ek my roetine skaars verander het nie. Ek bel mense – en mense bel my om my iets te vra of om my hulp aan te vra; ongewone tyd! Ek geniet om behulpsaam en ‘n bron kennis te wees, dis voel heeltemal nuut!

Aan die ander kant, wil ek die ‘n breek neem. Ek wil slaap en sit weer in die son, sit in koffiehuise en restaurants, kyk en loop rond. Ek wil museums en die wildtuin weer besoek, ek wil ‘n bietjie werk op my tuin doen en die life admin rangskik. Ek wil op die strand loop of in die see kom. Ek wil uit Londen ry en besoek klein dorpies en sodat ek soos ‘n reisiger in my land voel.

Soos altyd wil ek ook ‘n nuwe vaardigheid leer en ek wil nou die Cyrilliese skrif studeer. Ek studeer ‘n paar Russiese lesse op Duolingo en sonder om die skrif te kan lees gaan ek min vordering maak. Ek het die Griekse skrif op skool geleer so nog ‘n ander skrif sal nuttig wees. Terselfdertyd studeer ek Nederlands elke dag sodat nou moet ek Nederlandssprekende vriende vind om mee te gesels.

‘n Paar maande gelede het ek ‘n bewusse beslissing gemaak om geen Afrikaans vir ‘n rukkie te studeer nie. Ek studeer nou al meer as twintig jare lank en weens ‘n aantal redes het ek ‘n bietjie entoesiasme verloor het.

Aan die een kant is ek ook nou baie besig by die werk so het minder tyd en energie om te studeer. Dis vreemd omdat dat op byna die eerste keer in my werkbaan hou ek baie van my werk en ek word ambisieus, maar ek kan nie dieselfde fokus vir tale hou nie. Ek blameer die pandemie. Aan die ander kant, sonder om met ander sprekers te kan sosialiseer en te praat, het ek geen geleentheid om te gesels nie.

Ek studeer nou Nederlands al meer as vier maande lank; okei die waarheid is dat ek op Duolingo met die Nederlandse kursus speel. Ek het vroeër hieroor geskryf. Hoe meer ek studeer (speel), hoe meer ek verstaan die verskille tussen die twee tale. Daar is aspekte wat in Nederlands nader aan Duits is, wat in Afrikaans nader aan Engels voel. Ek is geen taalkundige nie dus is my perspektief ‘n bietjie af. Miskien die feit dat ek Afrikaans al so veel jare lank gestudeer het, beteken dat vir my is dié taal die basis vir hoe ek vreemde tale (of tale wat nie Engels is nie) verstaan. My kennis is beide beter as ek weet en terselfdertyd ook nie so groot of goed as ek wil hê nie.

Ek sukkel op sekere aspekte van Nederlands. Die grammatika, veral die rol van geslag vir naamwoorde, is meer kompleks. Die ander ding is om ander sprekers te vind, wat presies dieselfde uitdaging as met Afrikaans en ander tale is. Persoonlik hou ek nie van aanlynse ontmoetings nie. Dit lyk my ‘n bietjie ongewoon dat introverts nou baie van aanlynse gebeurtenisse hou en ekstroverts soos ek haat daardie gebeurtenisse. Ek lees die verhale van mense wat ‘n nuwe taal tydens die pandemie geleer het wat nou baie paasievol daaroor is en wat nou nuwe kringe vriende gemaak het. Ek is ‘n bietjie jaloers op hulle.

Dit voel nou asof die somer amper hier is, die son skyn en ons mag buite gaan kuier met vriende. Dit voel ‘n bietjie vreemd om soveel mense te sien; Ek werk soos altyd maande lank op kantoor en sien ek nou al hoe meer mense op straat of op kantoor. Die kroeë, restaurants en winkels staan nou oop en vol mense en dit laat ons almal baie gelukkig voel.

Onlangs het ek in St Dunstan-in-the-East besoek, wat ek nie vroeër geken het. Gewoonlik hou ek van die lawaai en al die mense, maar na alles wat gebeur het waardeer ek nou die geleentheid van stilheid.

St Dunstan-in-the-East

Die mooi weer en die komende einde van hierdie inperking bedoel dat op die oomblik alles begin erg mooi voel. Ek werk nou al weke by die huis – vooraf was ek elke dag nog steeds na die kantoor – en dit verras my dat in die waarheid hou ek ‘n bietjie daarvan. Ek vertrek in die oggend om ‘n koop-en-loop tee te kry – dis belangrik om uit die huis te gaan as moontlik volgens die reëls – wat my optimisties laat voel. Maar terselfdertyd, moet ons die virus pasop.

Ek studeer nog steeds Nederlands op Duolingo, okei dis ‘n speletjie, en met elke les besef ek twee dinge. Een, die verskil tussen Afrikaans en Nederlands bestaan. Ja die soortgelykhede is sterk en blykbaar, maar verskille soos grammatika en woordeskat bedoel dat ek altyd iets nuuts leer. Twee, ek vra myself net hoe goed ek Afrikaans ken. Ek is trots op my kennis van Afrikaans en alles wat ek op my eie bestudeer het, maar wat foute erken ek nie?

Op die oomblik neem ek geen lesse op italki.com so kry ek geen oefening nie. Ek lees baie min en ek skryf amper so min. By die huis lees ek minder dan as ek op uit die huis gaan en ek hou baie daarvan om op die moltrein te lees. Maar nou sit en werk ek by die huis so wil ek in my vrye tyd ontspan. Ek wil nie die hele dag by my desk en dan sit en studeer.

Aan die begin van my studeer van Afrikaans, het ek Nederlandse lesse geneem. Gevolglik ken ek meer oor daardie taal en ek vermoed dit gee vir my die verkeerde geloof dat ek Nederlands erg goed ken en dat ander mense my sal verstaan. Dus hierdie keer sien ek die gaatjies in my kennis. En daardie feit is ‘n teleurstelling.

Die kwessie is dus, hoe goed kan ek word as ek Nederlands praat, wat is realisties? Ek studeer ‘n bietjie bel ander tale maar ek het a gebrek aan fokus. Sal ek net Nederlands as my derde taal kies? In die verlede was ek dikwels op vakansie in België en Nederland wat my aanmoediging gee om die taal te studeer. Dit raak nie saak hoe groot of nuttig ‘n taal is nie as jy wil studeer. Jy weet jy kan sekere tale in minder lande en geleenthede praat maar as ek nog ‘n taal bemeester dan sal die moeite werd wees. Die komende mooi weer en moontlike van oorsee reis in die toekoms sal miskien my aandring om Nederlands te studeer.

Aangesien dat ek nou by die huis moet werk, begin weer om Nederlands te studeer. Ja ek weet dat geen fokus het nie. Vooraf het en ‘n bietjie Noors gestudeer waarvan ek nie; soos baie van die Wes-Germaanse tale, kan ek bate maklik verstaan sonder om baie te studeer. Maar die probleem is dat ek ‘n gebrek aan fokus het. Ek kan nie a beslissings of kies maak nie want alles lyk soos ‘n goeie keus.

Hierdie keer sien ek sekere verskille tussen Afrikaans en Nederlands. Ek vermoed dat daar ‘n sterker Engekese invloed op Afrikaans is as dat ek vroeër gedink het. Ek vra ‘n vriend of jy sekere Nederlandse uitdrukkings in Afrikaans sê en hy beantwoord nee. Byvoorbeeld, in Nederlands kan jy sê, “wat voor hond heb je?”, maar jy kan nie dieselfde in Afrikaans sê nie.

In Nederlands kan jy ook sê, “hij mag van zijn moeder fietsrijden” maar weer mag jy nie in Afrikaans nie. Daar’s veel ander voorbeelde, natuurlik, wat hoe anders die twee tale is. Dit lyk my, tensy ek heeltemal verkeerd is (ek vermoed ja), het Engels ‘n sterker invloed Afrikaans as wat mense glo.

Vir my is dit belangrik om hierdie verskille te ken. In België of Nederland kan ek met ander mense ‘n bietjie gesels maar ek vergeet dat ek heeltemal verstaanbaar is nie. Ja ek is ‘n bietjie teleurgesteld as ek in Engels moet gesels en dat ek nie vlot praat nie, maar dit gee vir my die motivering om Nederlands te studeer. Ja niemand weet wanneer hulle weer oorsee mag gaan nie. Ons almal in ons lande en huise bly totdat ons die entstof kry. Ek dink dat ons nie hierdie jaar weg sal gaan nie en miskien moet ons ook tot aanstaande jaar wag voordat ons toegelaat sal word om ander lande te besoek. Die uitdaging is om die vrye tyd hierdie jaar te gebruik om te studeer en te leer.

Dis nie genoeg dat ons tydens ‘n pandemie leef nie want nou kom die winter met die koue weer, die gebrek aan son en nogsteeds mag ons baie min maak, Aanstaande week mag ons ‘n bietjie meer maak soos gaan na restaurants of gaan na die inwinkels maar beperkings gaan bly.

‘n Paar week gelede – voor die huidige beperkings – het ek met maatjies na ‘n Suid-Afrikaanse kroeg in suid-wes Londen toe gegaan. Ek vind geen anders in Londen nou, wat ‘n groot jammer is so wil ek terug gaan so gou soos moontlik om daai smakklike kos te geniet.

Maar stukkie goeie nuus is dat donderdag gaan ek die Arsenal kyk wanner hulle speel teen SK Rapid Wien. Ek is gelukkuig om ‘n kaartjie te kon kry en ek is baie opgewond. Ja ek gaan op my eie, sal op my eie sit en sal nie met ander kykers gesels nie – ek gee om nie; ek mag bier suip terug in die stadion. Laat ons sien hoe alles uitwerk.

Hierdie pandemie bedoel dat ek my gewoonlike planne vir Kersfees moet verander. Ek het op baie verskillende kere geskryf oor hoe ek met Crisis as vrywilliger werk. Ek hou baie van hierdie werk. Ja, dit laat my goed lyk soos ek dikwels lag. Die ernigste punt is dat ek glo dat hierdie werk van Crisis baie belangrik is en dat dit soveel help aan soveel mense gee. Ongelukkig hierdie jaar, moet die planne verander geword het en ek kan nie soos vrywilliger werk nie weens die pandemie. Ek verstaan die redes hoekom Crisis verskillende versorgmatreëls moet neem. Altyd op die strate sien ek meer en meer mense wat haweloos is, wat in tents slaap, en wat vir geld bedel. En nou dat die weer kouer raak en die pandemic nogsteeds aansteeklik is, as ek met ‘n koppie tee verby loop, sal ek uit vind hoe ek kan ondersteun Crisis.

So dit lyk nou dat ons ‘n ander inperking gaan hê wat binnekort sal begin en duur vir mintens ‘n maand. Dis nie ‘n verassing nie en na my mening is dit die regte beslissing, maar ek is beslis nie ‘n medikus nie so hang ek af van die raad van die foendis. Ek is ook nie dié oke wat glo dat hy beter ken weens hy ‘n bietjie aanlyn gelees het nie. Niemand wil ‘n inperking hê nie, maar dit voel dat dit reg is.

Ek het geen Afrikaans al drie maande lank gestudeer nie; geen lesse, geen lees, geen skryf nie. Ek verloor entoesiasme maklik maar ek glo die rede is dat ek feitlik ‘n bietjie ekstrovert is (as ek moet kies) dus raak ek moeg nadat ‘n paar weke of maande as ek nie genoeg verbetering en vordering sien nie en ek wil dan iets nuuts soek. (Ek dink introverts verloor hul entoesiasme weens amper dieselfde redes so weet ons dat ons almal – die twee kampe – hieraan ly.)

As jy in ‘n kantoor werk – of het daarby gewerk voor die huidige situasie – of as jy die aanlynse taalleer gemeensksp volg, weet jy die kwessie oor ekstrovertie en introvertie. Dit lyk nou dat die groot meerderheid hulself as ‘n introvert beskou en dat dit ‘n tipe “super magte” beskryf word. Persoonlik stem ek nie saam nie want dit voel asof dit ‘n manier is om lid van ‘n klub te word, wat aan die regte kant is, sonder om ‘n wetenskaplike verstandig of bevestiging te gehad hê nie. Die lys beskrywings oor beide, wat jy aanlyn vind, is net pop joernalistiek. Almal het kenmerke van altwee kante. So ek besluit om myself as ekstrovert te beskou want dit die baie minder populêre kant is. As jy hardwerkende of lui is, is dit net so belangrik maar niemand wil trots sê hulle is baie lui nie of vermy hard werk.Soos Johan Cruijff gesê het, “Elk nadeel heb zijn voordeel”. Jy moet net kies hoe om dit te interpreteer.

Ek weet dat ek entoesiasties is om te praat en om sprekers te vind. Ek wil net praat en oefen en leer van ander mense. Maar ek waardeer baie dat die egte super magte is om te lees. Ek moet so entoesiasties wees om te lees en om te studeer, soos om te praat. Die gewoonte om elk dag te studeer is ‘n egte kundigheid. Daarna volg alles.

Ten spyte van die wêreld-wyd pandemie hierdie jaar, was hierdie somer so baie mooi. Hier in Londen het die son amper elke dag geskyn, die weer was lekker warm en die lug was helder. ‘n Mens sou vergeet het dat ons besig was om tydens ‘n gevaarlike virus te lewe wat soveel mense se lewes geëis het en dat soveel mense hulself sonder werk nou vind. Die strate en stede was nog steeds taamlik leeg. Soos ek vroeër geskryf het, het dit soos ‘n ware voorreg om na die kroeg te kan gaan of om by jou maatjies te kuier.

Verlede week het alles begin verander. Dit raak nou meer merkbaar koud, dit reën af en toe en jy weer jy moet jou klere verander. Dis ‘n groot jammer want ek het nie oorsee gegaan nie en ek het soveel planne en idees oor nuwe plekke wat ek wil ontdek. Ek kyk na die kaartboek – ek hou baie van kaarte – en sien soveel lande vol mense en vreemde tale wat ek wil ervaar.

So ek vra vir myself, wat het ek hierdie jaar gemaak? Tydens die inperking was ek vol idees en ek het lesse in Afrikaans op italki.com geneem, maar nou raak ek meer en mer besig by die werk sodat ek geen lesse al maande lank geneem het nie. Ek moet hierdie reg maak want sonder lesse, studeer ek nie. Ek is altyd van plan om na ander tale te kyk – tans studeer ek Noors op Duolingo, wat ‘n lekker taal is – so het ek nodig altyd meer en meer motiveering of redes om weer na die boeke, notaboeke en penne te keer. Weens die aankomende winter, klink hierdie soos ‘n lekker ontsnap, veral as ons nie makklik na die kroeg of ‘n restaurant mag gaan nie.

Na my mening, vandag is die einde van die somer en nou loop ons stadig tot Kersfees sonder, in Brittanje, enige meer openbare vakansies. Die hoop van die somer en die moonlikheid van mooi weer is verby en alles sal nou net donkerder, kouder en minder pret raak – en ek praat nie oor koronavirus nie. Vandag was ek van plan om na die Noting Hill Carnival toe te gaan, soos elke jaar, maar dit is gekanselleer en ons almal voel ‘n bietjie gatvol.

Ek het ‘n week se verlof geneem en saam met my girlfriend het ek lekker in Londen gekuier en ook gery na Margate, ‘n kusdorpie in Kent, waar ons op die strand gesit het en in die water geloop het. Ja dit was baie mooi om buite Londen vir ‘n dag te kan reis. Ek het planne gehad om hierdie jaar oorsee te gaan en ek het baie gehou om te dink, waarheen wil ek gaan. Nou, is ek onseker of mense sal toegelaat wees om volgende jaar op somer vakansie te gaan. Ons hope vir 2021 sal waarskynlik tot niks kom nie.

Ons maak planne vir die res van die jaar maar ek vermoed dat die enigste ding wat ons sal kan doen, is om Engelse dorpies te besoek. Die restaurants, kroeë, winkels is nogsteeds leeg maar ek weet nie waar die mense is nie. Bly veilig en gesond, dis al wat ons wil doen.

Ek kan skaars April of Mei reg onthou, maar ek weet dat alles stil en leeg was. Ek het op die moltrein gery en op die paaie gestap op pad werk toe en ek was amper die enigste persoon in die area. Die beroemde toeriste aantreklikhede het niemand gelok en al die winkels was toe. Dit het taamlik mooi gevoel, om die natuur te kan hoor en die lug was skoon.

Nou almal lyk gatvol en gee nie om oor die beperkings nie. Ons mag nou weer sekere dinge doen soos nie-noodsaaklike inkopies doen en die kroeë sal jou koop-en-loop biers laat kry. Die strate is baie meer besig en alhoewel ‘n mens moet ‘n masker op die openbare vervoer dra, dit lyk nie so veel as anders as in die verlede. Ek kyk voetbal op die televisie, uiteindelik. Goed nè?

Ek het twee nuwe podgooie gevind wat aan Suid-Afrika betref. Die een in Engels is True Crime South Africa, wat Suid-Afrikaanse misdaad verhaal en ek het reeds oor ‘n klompie sake gelees. Die ander is Die Afrikaner Expat Podcast, wat uit Ierland uitgesaai word. Dit gee raad aan mense wat van plan is om te emigreer. Die onderwerp is nie toepaslik aan my nie maar ek verstaan die episode baie maklik en die luister oefening help my baie.

Dis al my nuus vir nou.