Een aspek van lewe in die moderne, groot stede is dat dit nooit heeltemal stil is nie. Dit word stiller, maar nooit doodstil nie. Jy sal miskien dink dat Kersfees die een dag is wanneer alles toe en stil is maar jy is verkeerd. Die paaie en strate is nie leeg nie, die verkeer ry verby en daar’s altyd ‘n paar winkels en cafés wat oop is. Hulle is meestal Turkse of Koerdiese winkels maar vir veel nie-Christene mense is 25 Desember nog een ander dag. Ek het my fiets in Green Lanes en Finsbury Park gery en daar was mense wat loop, wat fietsry, motors ry en polisiekars sirene lui. Net soos op Sondae, hierdie stad slaap nie.

Woensdag het ek by Crisis Christmas gewerk. Die sentrum is nie ver van my huis af nie en almal was opgewonde om te werk en om die gaste te help. Ongelukkig was dit eintlik baie stil; daar’s ‘n paar ander sentrums wat huiselose mense gebruik en die plek was miskien ‘n bietjie te ver van die stadsentrum af. Ek het die dag baie geniet en dit was so interessant om ander vryvilligers te ontmoet en uitvind hoekom hulle wou werk. Ek werk ook weer vandag met ‘n kollega.

Toe was ek kroeg toe met vriende. Kroeë was oop tot laat en ‘n paar was selfs oop om Kersfees. Ek het baie laat om Oukersaand huistoe gekom en daar was nog veel mense in die kerke en op die strate. Hulle vier en jol en alles was baie vriendelik.

Ons is almal lief vir werk. Dis so lekker om vroeg op te staan en om met die trein of bus met duisende ander mense te ry. Dan spandeer jy ure in die kantoor, kyk elke paar minute na die horlosie en teken die ure, minute en sekondes tot die keer kom wanneer jy mag verlaat. Hardloop die hele weg huistoe en gooi jou werk klere af, jy is nou weer vry!

Soms voel ek dat ‘n persoon ‘n verhoging in werk kry net deur ‘n gawe kêrel te wees, soos ‘n beloning vir vorige werk wat jy gedoen het. Het jy die regte kwalifikasies of bekwaamhede om die werk te doen? Dit raak nie saak nie. Die regte persoon is miskien net dié persoon wat bereid is om die werk te doen. Jy is gekies om die werk te doen en tensy jy heeltemal afskuwelik of heeltemal dom is, is die werk joune en jou baas sal bly met die feit wees dat hy of sy moet nie ‘n nuwe oke vind nie.

In die huidige wêreldwye geldelike situasie moet ons almal gelukkig wees om werk te hê. Nou is nie die regte keer om te kla of bedank nie. Dis beter om vas te hou, maak jouself seker in jou werk en wys dat jy die werk doen. Vermy werkloosheid en die kans daarvan. As jy in die kantoor loop maak seker dat jy altyd ‘n werkboek of papier in jou hande hou om te hê dat jy besig verskyn, jy mag loop waarheen jy wil om werk pligte te ontduik. Niemand weet anders nie.

So wat beteken alles? Miskien is ek net moeg. Dis nou laat Desember en ek, soos almal, wil net lekker rus. En ja, ek ook mag nie oor my werk te veel kla nie. Die salaris is goed, daar’s werk sekerheid en dis amper interessant. Daar’s ook klompie dinge wat ek moet doen voordat ek Kerfees vier. Dinge wat ek beloof het dat ek sal voltooi maar ek weet goed dat hulle tot 2009 sal moet wag voordat ek selfs begin dink om te doen.

Miskien moet alles nou tot 2009 wag.

Vrydagaand het Kathryn (my vrou) en ek na Chakalaka gegaan, dis ‘n Suid-Afrikaanse restaurant in Putney. Ons het baie lekker geëet en Kathryn het besonders van boerewors en volstruis gehou. Dit was miskien nie so goed soos dié Duitse restaurant in Keetmanshoop of dié baie mooi plek in Kakamas waar ek in die somer geëet het, maar dit was nog baie goed. As iemand in die nuwe jaar wil gaan dan laat ons dit reël.

Sondag was ons Kersfeesmaaltyd omdat Donderdag vlieg Kathryn na Argentinië en Brasil toe met vakansie. Sy word nou opgewonde om te gaan, hoofsaaklik omdat die weer veel beter sal wees! Wanneer sy weg is gaan ek by Crisis Christmas werk. Gister het ek na ontmoeting gegaan om ‘n bietjie meer inligting uit te vind. Ek is bly dat ek besluit het om dit te doen en ek dink dit sal ‘n baie positiewe ervaaring vir my wees.

Vandag kyk ons na Battlestar Galactica, dis op die oomblik ons gunstlige TV programma en ons moet seisoen 4 kyk voordat sy verlaat vertrek. Ons sal slaag maar ek vrees dat ons oë baie seer sal wees!

Toe ek vanoggend werk toe het ek die Batmobile (of Vlermuismankar?) buite GMTV gesien so het ‘n foto afgeneem. Ek stel geen belang in motors nie maar die Batmobile (en weermag Humvees) is my tipe kar.

Maandag het ek en vriende Slipknot gaan sien speel. Ja ek weet, ons is miskien ‘n bietjie te oud vir daai tipe musiek! Ek moet sê dit was uitstekend en hulle speel baie goed en ons het lekker uitgehang. Ek weet nie hoeveel keer dat hierdie jaar ek gigs toe gegaan het nie maar onlangs voel dit asof ek elke week gaan.

Daar’s ‘n paar foto’s onder.

My niggie in Johannesburg het vandag vir my ‘n epos gestuur om te sê dat haar ouma gesterf het. Ek het nie haar ouma geken nie maar my ouers het haar ontmoet en he gesê hoe vriendelik sy was so dis baie treurig.

As jy in Brittjane bly dan weet jy net hoe koud dit raak. Die son skyn tans maar dis koud en dit reën te veel.

Ek was Edinburg toe op die naweek om my pa (die ou uit Johannesburg) en my broer te sien. My pa woon op ‘n plaas in die Pentlandberge omtrent 15km suid van Edinburg af en ek het gevries! Ek is gewoond aan die weer in Skotland – ek het in Inverness gebly – maar ek het vergeet net hoe koud dit kan raak. Dit was lekker om my pa te sien en hy stel belang daarin om volgende jaar na Suid-Afrika toe saam my te kom.

Toe het ek my broer en sy kinders gesien. Sy kinders is baie jong en ek sien hulle selde. Ons het na die dieretuin gegaan wat ons geniet het. Daar was ‘n paar leeus, ‘n luiperd (of ‘n lazy horse), twee tiers, ‘n ratel (briljant), ‘n ysbeer en bobbejaans. Ja, nie ware Afrika nie maar goed genoeg vir ons.

‘n Vriend van universiteit bly daar so ons het net kroeë toe gegaan en lekker gesels en gejol. Edinburg is ‘n mooi stad en ek moet meer dikwels weer gaan veral om die familie te sien. Dis nie te duur om met die trein te ry nie en hulle was almal baie bly dat ek hulle kom besoek het. Ek besef dat ek die poging moet maak om hulle meer dikwels te sien.

Ek wil ‘n bietjie skryf maar ongelukkig het ek geen nuus om te berig nie dus vermoed ek dat hierdie pos nie baie interessant sal wees om vir julle te lees nie! Tans is alles baie stil en ek wag net tot Kersfees en ‘n paar dae vakansie. Hierdie jaar gaan my vrou met vakansie na Argentinë toe met vriende so ek alleen tuis sal bly. (En onthou, ek was drie weke in Julie na Suid-Afrika en Namibië toe.) My plan is om dinge te vind om te doen om myself besig te maak. Ek is ‘n bietjie lui en is altyd bly om niks te doen maar sonder om dinge vir drie weke te doen is ek bang dat die geleentheid nie goed vir my sal wees nie. Daar’s altyd die die groot en baie ware gewaar dat ek net in die kroeg vir drie weke sal sit en suip!

Soos ek vroeër geskryf het (en julle het nie vergeet nie, nè?), gaan ek as vryvilliger in ‘n sentrum vir huislose mense vir ‘n paar dae werk. Ek wil ook ‘n plan maak sodat wanneer ek nie by die werk is nie sal ek die vrye tyd in ‘n positiewe manier gebruik en sal nie net op die sofa sit en televisie kyk nie! So, ek wil fietsry en ander aktiwitiewe maak, Duits leer – hoofsaaklik om my woordeskat te laat groei – nie te laat slaap nie en nie te laat bed toe gaan nie, DVD boxsets kyk ens. Sal ek dit bereik? Wel ek weet nie maar sonder om te probeer om te mik, kan ek nie slaag nie.

Vrydag gaan ek na Ebiburgh toe om my pa (die outjie uit Johannesburg) en een broer en sy kinders te besoek. Miskien het ek gesê dat ek selde Skotland toe gaan en die reed is eenvoudig; ek het as kind op baie verskillende in Skotland gebly, toe ons in VK gebly het. Natuurlik toe wou ek altyd ontsnap en na êrens anders toe gaan. Maar nou dat ek ouer is besef ek beter dat ek soms moet daarnatoe gaan en “gesin dinge” doen. Ek ken skaars my broer se kinders en nou dat hulle op die ouderdom is dat hulle “‘n bewusstyn” begin ontwikkel (miskien nie die beste verduideliking nie), moet ek die poging maak om hulle te leer ken. Gelukkig is dit ook ‘n geleentheid vir my om hulle as Arsenal bewonderaars te probeer maak, dit sal my erfenis vir hulle wees! Ook raak elke jaar my pa ouer – net soos almal, ek weet – maar sy gesond is nie so goed nie en ons ken ook mekaar nie goed nie, so dis belangrik dat ons nou as volwasse mense ‘n ware vriendskap probeer om te maak. Ek het vir my pa gesê dat miskien hy saam na Suid-Afrika in 2009 wil kom. Hy is maar op drie keer terug in Suid-Afrika sedert hy in 1962 verlaat het so dit sal miskien sy laaste geleetheid wees om die land van sy geboort te gaan besoek en om sy broers en familie te sien. As hy kom dan hoop ek dat hy sal ophou kla oor die feit dat hy nooit gasvryheid van sy broers kry nie!

Ook, ‘n goeie vriend bly in Edinburgh en ek wil hom sien, dus kan ek van die gesin ontsnap as ek voel ek moet!

So dit betref nie aan Afrikaans nie, ek weet. Maar nadat so ‘n lang wag moet ek nou net vir een week meer wag. Ek het reeds nege liedjies as demos afgelaai en hulle is moerse goed. Ek dink.

function Launch4(page) {OpenWin = this.open(page, “Spinlets”, “toolbar=no,menubar=no,location=no,scrollbars=no,resizable=no,width=340,height=380”); }

Ek weet nie hoekom nie maar tans is ek heeltemal gatvol en verveld. Niks interesseer my nie – veral werk, natuurlik! Ek dink een reed is dat ek nie vir ‘n paar dae Krav Maga gedoen het nie dus voel my liggam baie moeg en ek is baie prikkelbaar. Ek probeer ook om nie te veel geel uit te gee nie en sonder om so te doen, ek vra jou, wat ook kan ‘n mens doen?

Ek gaan vanaand twee ome uit Johannesburg sien want hulle besoek Londen vir ‘n paar dae, wat baie lekker sal wees. Ons het gehoop om na ‘n Chakalaka toe, ‘n Suid-Afrikaanse restaurant, te gaan maar ongelukkig is dit toe vir ‘n paar dae nadat daar ‘n brand gewees was.

So los ‘n kommentaar om my weer gelukkig te maak voel asseblief! Jy weet mos dat jy wil doen.

Vrydag het my vrou en ek Calais toe met die veerboot gegaan. Ons was maar ‘n paar ure in Calais maar dit was lekker om “oorsee” te gaan en ‘n bietjie inkopies te doen.

Calais is nie ‘n pragtige stad nie. Dis baie onmerkbaar maar die stadhuis of hotel de ville is mooi en lyk tipies van noord Frankryk, in Frans-Vlandere. Oorspronklik was Calais (Kales in Nederlands) ‘n Nederlandssprekende stad wat nou heeltemal verfrans het. Ek dink daar’s maar ‘n paar duisende mense in Frans-Vlandere wat Nederlands/Wes-Vlaams nog op ‘n daglikse basis praat meestal nader aan Dunkerque/Duinkerke en die grens met België.

Dis snaakse ding is dat wanneer jy in die buiteland is, dink jy dat jou mee-burgers baie ongesofistikeerd is. Jy hoor hulle in die winkels en restaurants en op die paaie. Ons het met die kelner en die verkoopsvrou in Frans probeer praat, wat ons baie geniet het. Die ander Brits het net ‘n paar woorde in baie hard Frans gepraat – “CHAMPIGNONS!”, “A BEER S’IL VOUS PLAIT!”. En dis waar dat Britse mense altyd omlette en skyfies bestel!

Maar ons moet nie kritiseer nie. Dis altyd moeilik en vreemd wanneer jy na ‘n andertalige land toe gaan wie se taal jy praat nie. Soms is dit maklikker om net ‘n paar woorde te sê en hoop dat hulle Engels verstaan. Daar’s altyd buitelanders in Londen wat nie goeie Engels praat nie en wat jy moet help. Ek hou van die feit dat mense my stad wil besoek ondanks hulle nie die taal goed ken nie. Daar’s geen verskil tussen dié Britse mense wat geen Frans ken nie en ek nie. Ons is beide oorsee en wil net die land en mense sien. Miskien is ons so merkbaar soos Suid-Afrikaners wat altyd Springbokke hemde dra, en ja ek het iemand in Calais ook gesien.

Ek dink na kere toe miskien my ma of vriende (en ja, miskien ek ook!) met ‘n buitelander praat, wat nie Engelssprekend is nie, en sê baie stadig en hard iets soos “You speak very good English!” of “French wine is very good!” (asof ‘n Fransman/vrou dalk dit twyfel!) of “Pedro Almodovar makes very good films!”. Ja ek dink ons kan ‘n bietjie vinniger praat, hulle kan nog verstaan! Ons is soms moerse snaaks wanneer ons onsself hoor praat.

En dis nie asof jy moet vir jou hele lewe bly nie. Na ‘n paar ure of dae kom jy terug met goeie geheues.

Gister het ek Arsenal teen Everton gaan sien speel. Die kaartjies is altyd duur en hierdie keer het ons (Arsenal) sleg (weer) begin speel maar ons het 3-1 gewen so ons was baie bly. Een van die beste aspek van voebtal is die ondersteuners se liedjies- bv. as die ander span kom uit die noord en julle spot hulle oor armoede en werkloosheid – “Sign on, sign on, with a pen in your hand, you’ll never get a job, a job” soos die liedjie You’ll Never Walk Alone. Die spanne uit die noord spot ons Londen spanne. En nadat die wedstryd is almal saam gewoonlik in die kroeg en dis vriendlik en niemand gee om dat jy die ander span ondersteun nie. Soos ek sê, gewoonlik in my ervaring!

So nadat die wedstryd het ek ‘n vriend in die kroeg gaan ontmoet. Nou soos julle weet gaan ek dikwels kroeg toe om te jol ens maar my vriend gaan te dikwels kroeg toe en dié is die reed dat ek eintlik haar vir twee jaar probeer vermy ontmoet het. Ek het ‘n ware poging gemaak om haar nie te sien nie. Ek wil ‘n afstand tussen ons hou.

Ek erken dat dit ‘n bietjie onbeskof van my is. Op die laatse paar keer dat ons saam mekaar in die kroeg was het sy my baie gepla (waaroor ek in my Englse blog geskryf het maar julle lees nie) omdat sy dukgesuip was. En ek bedoel ketting dronk. En was ook, moet ek sê, ‘n groot verleentheid. Ek kan nie dit ontken nie. Dit was nie die eersete keer nie. Dis hoe ek voel en ek was so ver van bly daarmee af soos moontlik. Ek het besluit om haar nie te sien nie. Persoonlik dink ek – en ‘n paar ander vriende – dat sy ware alkoholies is. Dit betref aan haar werk en vriendskappe en dis die groot olifant in die kamer (ek weet nie of die uitdrukking goed in Afrikaans vertaal nie). Ek voel sleg dat ek nie vir haar gesê het hoekom ek nie haar nie wil ontmoet nie maar ek vermoed dat enitlik sy raai of weet.

Nou dink ek dat ek soos julle is, my liewe lesers. Soms – en ek bedoel net soms – gaan ons kroeg toe en drink ‘n bietjie te veel. Soms is ons dronk, soms pla ons ons vriende en soms moet hulle ons in ‘n taxi sit sodat ons huistoe kan kom. Ons het dit gedoen en miskien sal ons dit weer doen. In die oggend voel ons kak en ons apologeer aan vriende. Ons lag en spot en ons probeer om dit nie (te dikwels) te doen nie. Ons maak af en toe foute maar ons weet ons wil nie dit weer doen nie.

Almal sê hulle wil die waarheid hoor en weet maar ek dink dis ‘n leuen. Ons bedrieg onsself en probeer om almal anders te bedrieg wanneer ons so praat. Die waarheid is nie altyd lekker nie en as almal bereid is om niks te sê nie dan is almal bly om te lieg en om ‘n vals realiteit te glo. Jy weet dis kak, almal weet dis kak maar niemand hoef anders sê nie. Help ek my vriend? Nee. Kan ek? Ek twyfel dit. Sy praat en ek luister maar ek weet ek wil nie daarmee bekommerd wees nie en ek glo nie die verskonings nie.

Wanneer ek by die voetbal is is ek baie stil en ek nóg sing nóg skreeu. Almal anders maak so maar ek sit net en kyk, luister en suig alles op. Daarna verlaat ek en vergeet. Ek weet nie wat ek leer nie.

Ek is vandag moerse bly omdat ek ‘n staan kaartjie vir AC/DC in April in O2 Arena kon koop \m/

Die enigste keer dat ek vroeër AC/DC gesien het was op Monsters of Rock in Donington in 1991 toe ek net 16 was. Die kaartjie is eintlik erg duur maar dit is seker die moeite werd.

Ek lees tans The Broken String: The Last Words of an Extinct People, oor die uitgestorwe Suid-Afrikaanse taal /Xam. In die 19de eeu het twee Europeërs die poging gemaak om die taal te leer en om ‘n rekord daarvan te hou voordat die laaste mense wat /Xam kon praat, het gesterf. Hulle werk is baie indrukwekkend en ek het hierdie sin baie interessant oor die rol van Afrikaans gevind:

“When /A!kungta arrived he spoke no English, and of course the European linguists spoke no /Xam, so the three began their work together by communicating in Afrikaans, the one language they had in common.”

Toe ons in Namibië was, bemerk ek net hoe belangrik Afrikaans in die suid van die land is. Toe ons in die klein dorpies was, hoor ons dit orals. Toe ons in die restaurants en winkels was – ver van die ander toerieste af – was Afrikaans die taal wat mense praat. Toe ons met die kelnerinne praat, vra ons wat ander tale hulle kan praat want die tale interesseer ons baie. Meestal was dit Afrikaans, toe Duits of Engels en uiteindelik die ou inheemse taal van die San/Khoi. Hul kinders, hulle sê, kan verstaan maar kan nie dié ou tale (goed) praat nie. Hulle leer vir ons ‘n klein bietjie maar ek kon niks onthou nie. Ongelukkig het Afrikaans hierdie tipe tale “gehelp” om uit te sterf.

Ek het onlangs met Johan van Die Moddereiland Potgooi gepraat en ek het gesê dat ek ‘n bietjie bekommerd is oor om foute te maak wanneer ek Afrikaans skryf. Johan het vir my gesê ek moet nie so bekommerd wees nie en hy is reg. Daar’s veel mense wat Engels met foute skryf maar ons kan tog verstaan.

Gisteraand het ek my hele blog gelees. Ek het in September 2006 begin skryf en toe ek dit lees, onthou ek so veel verskillende dinge en ek besef net hoeveel ek geniet om Afrikaans te skryf. Ja, daar’s spel- en grammatikafoute maar tot dusvêr het niemand gepla of my daaroor gekritiseer nie. Ek wil amper vlot Afrikaans kan praat maar sonder genoeg oefening sal ek nie dit bereik nie.

So sê vir my, wat is die regte – of beter – Afrikaanse woorde vir dié onder:

• a blog
• to comment
• a post
• an update
• to update

As daar geen goeie Afrikaanse woorde is nie dan laat ons een maak. So vêr soos moontlik wil ek vermy om net Engelse woorde te verafrikaans tensy dit die aangeneemde woord of vorm is.

Hierdie Kersfees gaan my vrou met vriende na Argentinë toe op vakansie. Ek is nie heeltemal seker hoekom sy besluit het om te gaan nie omdat sy nie van reis hou nie. Wat dit bedoel is dat ek alleen met die katte tuis vir drie weke sal wees en tensy ek iets reël, is ek bang dat ek net die hele tyd kroeg toe sal gaan!

So hierdie jaar het ek besluit om as vrywilliger vir Crisis in ‘n sentrum vir huislose mense te werk. Ek en ‘n werk kollega het aansoek gedoen so ons nou wag om te hoor as ons dit kan doen. Ek weet nie wat om te verwag nie – okei ek sal verduidelik, ek weet die tipe werk ek sal doen, maar ek besef dat daar ‘n verskil is tussen die verwagting en die realiteit maar ek dink die ervaring sal waarskynlik ‘n groot indruk op my maak.