So Vrydag en Saterdag het Francois van Coke akoestiese solo gigs hier in Londen vir ‘n klein aantal fans en vriende gespeel. Dis ‘n seldsame geleentheid om Francois se debut solo album te bevorder vir fans in die buiteland en ook, ek vermoed en hoop, ‘n geleentheid om ‘n kort vakansie te hou.

Jedd Kossew en Francois van Coke rock uit met akoestiese kitare uit

Natuurlik het ek na beide gigs toe gegaan en natuurlik gaan ek op my eie want Suid-Afrikaanse vriende is altyd besig en kan nie kom nie. Ek is weer die eensame Brit en Engelssprekende oke wat gaan, wat sukkel om die lirieke te volg behalwe vir die Fokofpolisiekar liedjies wat ek veel beter ken. Ek is gelukkig tog om te weet dat daar nog ‘n paar Suid-Afrikaanse kroeë in Londen is wat Suid-Afrikaanse bands hierso wil bring.

Ná die gigs gesels Francois en Jedd met fans toe hulle onder die fans dwaal. Ek dink oor hoe hulle voel, om hierso te kom waar baie min mense hul musiek ken aangesien dat hulle groot terug in Suid-Afrika is. Hieride gigs voel seker meer intiem en hulle doen klank en dit lyk asof hulle daarvan hou.

Buite Suid-Afrika is Afrikaanse musiek populêr in Nederland wat verstaanbaar is. Jack Parow kom volgende maand Londen toe speel waarna ek baie uit sien en hy speel dikwels ook in Nederland so bestaan daar ‘n mark. Maar meer as tien jaar ná Fokofpolisiekar se eerste album uitgegge is, mense vra nog waaruit die nuwe Afrikaanse rock bands kom. Ons wil nuwe musiek hoor so is die vraag vir hoe meer langer het ons nodig vir nuwe bands wag.