Gister het ek Arsenal teen Everton gaan sien speel. Die kaartjies is altyd duur en hierdie keer het ons (Arsenal) sleg (weer) begin speel maar ons het 3-1 gewen so ons was baie bly. Een van die beste aspek van voebtal is die ondersteuners se liedjies- bv. as die ander span kom uit die noord en julle spot hulle oor armoede en werkloosheid – “Sign on, sign on, with a pen in your hand, you’ll never get a job, a job” soos die liedjie You’ll Never Walk Alone. Die spanne uit die noord spot ons Londen spanne. En nadat die wedstryd is almal saam gewoonlik in die kroeg en dis vriendlik en niemand gee om dat jy die ander span ondersteun nie. Soos ek sê, gewoonlik in my ervaring!
So nadat die wedstryd het ek ‘n vriend in die kroeg gaan ontmoet. Nou soos julle weet gaan ek dikwels kroeg toe om te jol ens maar my vriend gaan te dikwels kroeg toe en dié is die reed dat ek eintlik haar vir twee jaar probeer vermy ontmoet het. Ek het ‘n ware poging gemaak om haar nie te sien nie. Ek wil ‘n afstand tussen ons hou.
Ek erken dat dit ‘n bietjie onbeskof van my is. Op die laatse paar keer dat ons saam mekaar in die kroeg was het sy my baie gepla (waaroor ek in my Englse blog geskryf het maar julle lees nie) omdat sy dukgesuip was. En ek bedoel ketting dronk. En was ook, moet ek sê, ‘n groot verleentheid. Ek kan nie dit ontken nie. Dit was nie die eersete keer nie. Dis hoe ek voel en ek was so ver van bly daarmee af soos moontlik. Ek het besluit om haar nie te sien nie. Persoonlik dink ek – en ‘n paar ander vriende – dat sy ware alkoholies is. Dit betref aan haar werk en vriendskappe en dis die groot olifant in die kamer (ek weet nie of die uitdrukking goed in Afrikaans vertaal nie). Ek voel sleg dat ek nie vir haar gesê het hoekom ek nie haar nie wil ontmoet nie maar ek vermoed dat enitlik sy raai of weet.
Nou dink ek dat ek soos julle is, my liewe lesers. Soms – en ek bedoel net soms – gaan ons kroeg toe en drink ‘n bietjie te veel. Soms is ons dronk, soms pla ons ons vriende en soms moet hulle ons in ‘n taxi sit sodat ons huistoe kan kom. Ons het dit gedoen en miskien sal ons dit weer doen. In die oggend voel ons kak en ons apologeer aan vriende. Ons lag en spot en ons probeer om dit nie (te dikwels) te doen nie. Ons maak af en toe foute maar ons weet ons wil nie dit weer doen nie.
Almal sê hulle wil die waarheid hoor en weet maar ek dink dis ‘n leuen. Ons bedrieg onsself en probeer om almal anders te bedrieg wanneer ons so praat. Die waarheid is nie altyd lekker nie en as almal bereid is om niks te sê nie dan is almal bly om te lieg en om ‘n vals realiteit te glo. Jy weet dis kak, almal weet dis kak maar niemand hoef anders sê nie. Help ek my vriend? Nee. Kan ek? Ek twyfel dit. Sy praat en ek luister maar ek weet ek wil nie daarmee bekommerd wees nie en ek glo nie die verskonings nie.
Wanneer ek by die voetbal is is ek baie stil en ek nóg sing nóg skreeu. Almal anders maak so maar ek sit net en kyk, luister en suig alles op. Daarna verlaat ek en vergeet. Ek weet nie wat ek leer nie.
